Μελισσόχορτο (Melissa) 5% σε Τζοτζόμπα

Προερχόμενο από τα φύλλα του φυτού Melissa officinalis, το αιθέριο έλαιο Μελισσόχορτου αποπνέει ένα απαλό και ζεστό άρωμα, που θυμίζει διακριτικά μέλι. Αυτό το πολύτιμο λάδι, γνωστό και ως έλαιο λεμονιού, είναι σεβαστό εδώ και αιώνες για τις πολύπλευρες θεραπευτικές του ιδιότητες.

Υποστήριξη Νευρικού Συστήματος: Το λάδι Μελισσόχορτου είναι ένα καταπραϋντικό βάλσαμο για τα νεύρα. Στην αρωματοθεραπεία, βοηθά στην ανακούφιση της νευρικότητας, της έντασης και του στρες. Όταν διαχέεται, το ηρεμιστικό άρωμά του τυλίγει τις αισθήσεις, προάγοντας χαλάρωση και ηρεμία.

Ανακούφιση από την αϋπνία: Για όσους αναζητούν ξεκούραστο ύπνο, το λάδι Μελισσόχορτου προσφέρει παρηγοριά. Οι ηρεμιστικές του ιδιότητες διευκολύνουν το μυαλό, καθιστώντας το πολύτιμο βοήθημα στην καταπολέμηση της αϋπνίας.

Καρδιαγγειακό Τονωτικό: Το Μελισσόχορτο υποστηρίζει την υγεία της καρδιάς. Βοηθά στη μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης, ρυθμίζει την γρήγορη αναπνοή και συμβάλλει στη συνολική καρδιαγγειακή ευεξία.

Ψυχολογική Ανύψωση: Πέρα από τα φυσικά του οφέλη, το λάδι Μελισσόχορτου τονώνει το πνεύμα. Φέρνει χαρά, διώχνει τις σκοτεινές σκέψεις και καλλιεργεί την αισιοδοξία. Όταν η ζωή είναι συντριπτική, η Melissa προσφέρει μια απαλή αγκαλιά.

Ανακούφιση από την ψυχική αγωνία: Είτε αντιμετωπίζετε το σοκ είτε παλεύετε με την κατάθλιψη, το λάδι Μελισσόχορτου προσφέρει παρηγοριά. Η ηρεμιστική επιρροή του επεκτείνεται στη συναισθηματική δυσφορία, παρέχοντας μια αίσθηση άνεσης.

"Το Μελισσόχορτο, επιστημονικά γνωστό ως Melissa officinalis, είναι ένα πολυετές ποώδες φυτό που ανήκει στην οικογένεια της μέντας (Lamiaceae). Έχει πλούσια ιστορία χρήσης στην παραδοσιακή ιατρική και είναι εγγενές στη νοτιοκεντρική Ευρώπη, τη λεκάνη της Μεσογείου, Το Ιράν και η Κεντρική Ασία Αν και αρχικά καλλιεργήθηκε σε αυτές τις περιοχές, έχει πλέον πολιτογραφηθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου. Το Μελισσόχορτο έχει πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο, που χρονολογείται πάνω από 2000 χρόνια. Ο Έλληνας πολύμαθος Θεόφραστος το ανέφερε ως «μελισσόφυλλον» γύρω στο 300 π.Χ. Στο Μεσαίωνα, οι βοτανολόγοι, οι συγγραφείς και οι επιστήμονες αναγνώρισαν την αξία του. Ο John Gerard, ένας Άγγλος βοτανολόγος, το επαίνεσε για την προσέλκυση των μελισσών."